ارزیابی تأثیر عصاره آبی - الکلی جوز هندی بر پاسخ های ایمنی رت

مقدمه: میریستیکا فراگرانس درختی معطر و همیشه سبز است که در بسیاری از کشورهای گرمسیری کشت می شود. جوز هندی که دانه رسیده و خشک شده میریستیکا فراگرانس است، به عنوان یک چاشنی رایج در شیرینی ها، غذاها و انواع نوشیدنی ها استفاده می شود. هدف: جوز هندی اثرات دارویی متنوعی دارد که در این مطالعه تأثیر آن بر پاسخ های ایمنی سنجیده شده است. روش بررسی: تعداد 6 گروه (هر گروه 8 سر) رت طبق روش زیر تیمار شدند: گروه های فرد روزانه به مدت 12 روز به صورت داخل صفاقی (ip)، به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، 300 میلی گرم عصاره جوز هندی دریافت کردند. گروه های زوج به جای عصاره جوز هندی، pbs دریافت کردند. رت های گروه 1 و 2 در روزهای 1 و 6 با تعداد 109×35/1 گلبول قرمز گوسفند (srbc) به صورت ip ایمن شدند. رت های گروه 3 و 4 در روز اول با تعداد srbc 109×35/1 از طریق ip حساس شدند و در روز نهم با srbc 107× 7/2 در حجم 1/0 میلی لیتر از طریق پوست کف پای راست چالش شدند. در روز 13، عیار آنتی بادی ضد srbc، گروه های 1 و 2 و میزان لیزوزیم و فعالیت مسیر فرعی سیستم کمپلمان در سرم گروه های 5 و 6 تعیین شد. میزان تورم کف پا در گروه های 3 و 4 در زمان های 24، 48 و 72 ساعت پس از چالش با srbc اندازه گیری شد و محل های چالش از نظر نفوذ سلول های التهابی بررسی شدند. نتایج: نتایج نشان داد که عصاره جوز هندی به صورت معنی داری باعث افزایش پادتن ضد srbc شده (005/0=p)، نفوذ سلول های التهابی را مهار می کند (001/0>p) ولی بر میزان لیزوزیم و فعالیت مسیر فرعی کمپلمان بی اثر است (04/0=p). نتیجه گیری: عصاره جوز هندی در رت های ویستار، اثر سرکوب کنندگی بر ایمنی سلولی و اثر تحریک کنندگی بر پاسخ هومورال نسبت به srbc دارد.